Անքննելի են ընդդիմության ուղիները

Հայաստանի ընդդիմության ողջ «պերճանքն» այն է, որ հաճախ ավելի շատ շահերի համատեղություն ունի իշխանության հետ, քան գաղափարական հակասություն: Եթե ելնենք «քաղաքականության մեջ ամեն ինչ ընդունելի է» տեսությունից, կարող ենք ասել, որ իրականում սա մեղք չէ ու կարելի է ընդդիմություն լինել մասամբ` կիսով չափ, մեկ քառորդով կամ էլ երկու երրորդով, բայց բարոյական է, երբ կիսահղի վիճակդ ժողովրդին որպես անգնահատելի արժեք չես մատուցում: Հակառակ պարագայում «երեխան» կարող է ողջ չծնվել, հասարակությունն էլ այդ մեռելածին պտուղը պարզապես կթաղի այն ծնած ուժի հետ:

Վաղուց փոխադարձ մեղադրանքների դաշտ տեղափոխված ընդդիմությունը կատարյալ թատրոն ցուցադրեց անցած շաբաթ ԱԺ-ում ՀՀ գլխավոր դատախազի թեկնածության քվեարկության ժամանակ: «Դեմ ըլլալով կողմ ըլլալու» վարպետ ՀՅԴ-ականները նախապես իրենց ապահովագրեցին խմբակցության անդամներին ձայնի ազատություն տալու հայտարարությամբ: «Ժառանգություն» խմբակցությունից Ալեքսանդր Արզումանյանն ասաց, թե հստակ գիտի, որ դեմ է քվեարկել, ՀԱԿ-ից Նիկոլ Փաշինյանը հրապարակեց իր քվեաթերթիկի լուսանկարը, իսկ Ստեփան Դեմիրճյանը, պարզվեց, սխալ է քվեարկել:
Առաջին հայտարարություններին ու սոցցանցերում հնչած մեղադրանքներին հետևեցին որոշ ընդդիմադիրների փոխադարձ հայհոյանքներն ու մեղադրանքները, իսկ ՀԱԿ խմբակցության պատգամավոր, հաշվիչ հանձնաժողովի քարտուղար Լյուդմիլա Սարգսյանն էլ ասաց, թե հնարավոր է, որ իշխանությունը լցոնում է կատարել` չպարզաբանելով, թե որպես հանձնաժողովի քարտուղար ինքը ինչով էր զբաղված, երբ իշխանությունը «լցոնում էր»: Եթե 3 դեմ և 2 անվավերը գումարում ենք, ստացվում է, որ ընդամենը 5 հոգի չի քվեարկել Գևորգ Կոստանյանի օգտին, որից երեքը վերը հիշատակված պատգամավորներն են: Իրականում ընդդիմությունը, այստեղ չխոսենք ոչ ընդդիմադիրի ծանր բեռը թոթափած ՀՅԴ-ից, ոչ էլ առավել ևս «Ժառանգության» մյուս պատգամավորներից, որից մեկը արտասահմանում էր, չի բացառվում, որ կողմ է քվեարկել: ՀԱԿ խմբակցության ղեկավար Լևոն Զուրաբյանը ի սկզբանե հայտարարել էր, թե, ելնելով անմեղության կանխավարկածից, ՀԱԿ-ը «շանս է տալու» Գևորգ Կոստանյանին, քանի որ վերջինս «ավելի ընդունելի տարբերակ է»: Եվ ուրեմն առիթ կա մտածելու, թե ՀԱԿ-ում ոչ բոլորն են դեմ քվեարկել: Ընդդիմության խնդիրը, փաստորեն, անկեղծության պակասն է: Այստեղից էլ` իրարամերժ հայտարարություններն ու խոսքի և գործի հակասությունը: Ցավոք, վստահության դեֆիցիտը հասարակությանը կարող է ի վերջո մոռանալ այն, ինչը քաղաքական դաշտում կոչում ենք ընդդիմություն:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ